Bolivia sucks Chili rules!

Aloha!

Bolivia, tja, hummm. We gaan proberen dit verhaal zo positief mogelijk te maken ondanks dat we niet echt genoten hebben van Bolivia! Alleen de laatste twee dagen waren fantastisch! Dat straks, nu eerst de 12 dagen ervoor. We kwamen aan in Copacabana, een dorpje aan het titicacameer. Het klinkt tropischer en spannender dan dat het was. Hier hadden we helaas binnen twee uur onze eerste ervaring met de Bolivaanse onvriendelijkheid. In Copacabana zelf is niet bijzonder veel te beleven, de toeristische trekpleister is Isla del sol. Isla del sol is volgens de Inca legendes de plek waar de Inca beschaving is begonnen. Met een bootje gingen we in de ochtend richting het eiland en we liepen een paar uur over het eiland rond. Het zag er leuk uit maar wij hebben het gepresteerd om alle ruïnes en bezienswaardigheden mis te lopen hahahaha. Toen we met de bus uit Copacabana richting La Paz (de hoofdstad) gingen, zagen we een ontzettend mooie zonsondergang op het meer. Positief :) La Paz was een ramp. Ons hoogtepunt was de ontdekking van een Nederlands café met op het menu onder andere: bitterballen, hutspot, wentelteefjes en stroopwafels! Kijk, daar worden we blij van! Van La Paz gingen we naar Cochabamba. Hoogtepunt: super lekker yoghurt ijs! Vanuit Cochabamba hebben we een uitstapje gedaan naar Tarata, een dorpje dat zo gebruikt kan worden als filmset! Super schattig en authentiek. Na een uur in Tarata gingen we weer terug en namen we die avond een nachtbus naar Sucre. Sucre was leuk. Lekker weer, mooie stad en veel te beleven. Toen we vroeg in de ochtend aankwamen was alleen de markt open dus daar hebben we een fruitsalade als ontbijt gescoord. Terwijl we lekker onze mega fruitsalade zaten te eten kwamen de slagers voorbij met halve koeien op hun nek! Best apart om te zien, helemaal zo vroeg op de ochtend. Bij Sucre is een soort dino park waar je fossielen kunt zien van de voetafdrukken van de dino's. In dit park zijn de meeste afdrukken ter wereld te zien. Leuk dachten we! Best lang in de bus gezeten om er te komen, konden we de afdrukken niet van dichtbij bekijken vanwege hevige regenval van de avond ervoor. Jammer! Van Sucre gingen we naar Potosí, de hoogste stad ter wereld. We weten nog steeds niet waarom maar de hele stad stonk naar verf! Heel raar. Verder hing er een deprimerende sfeer waardoor we binnen 24 uur de stad alweer uit waren. Het viel ons op dat alle steden in Bolivia erg smerig zijn qua uitlaatgassen etc. Het was echt soms moeilijk ademhalen, dat maakt de ervaring wat minder.

Onze laatste stop in Bolivia was Uyuni. Vanaf hier deden we een tour naar de zoutvlaktes van Uyuni om vervolgens door te gaan naar Chili. De zoutvlaktes waren fantastisch. We reden twee dagen lang door een waanzinnig mooi gebied. Prachtige bergen met zeven kleuren, een rood meer, een groen meer, zout, zand en heel veel niks! Alleen natuur! Geen wegen, steden of veel andere mensen. Werkelijk fantastisch. We sliepen één nacht in een zout hotel en we hebben meerdere tornado's gezien! Op 16 november gingen we de grens over naar Chili, naar San Pedro de Atacama. De grensovergang was voor ons de hoogste en koudste ooit! 4800 meter hoog met een wind waar je u tegen zegt! San Pedro de Atacama ligt in de Atacama woestijn. (DUH). Van een koude grensovergang stonden we ineens in de bloedhete woestijn! Al snel vonden we een chill hostel waar we een paar dagen bleven. Vanuit San Pedro gingen we naar de Vallei van de maan, een gebied dat een beetje lijkt op maanlandschappen qua kleuren. Super mooi! Door de relaxte sfeer en de hitte voelden de dagen in San Pedro echt als vakantie. Next stop: La Serena. Ook dit was top! De stad is niet te groot, niet te klein. Er zijn leuke winkeltjes, restaurantjes etc. In La Serena hebben we lekker rondgedwaald en vooral lekker gegeten. Vlakbij La Serena ligt de Elqui vallei. Een vallei waar de meeste Pisco (de lokale drank) vandaan komt. Daar moesten we dus wel even heen! We hebben twee dorpjes bezocht. In het eerste dorp zijn we naar een brouwerij (heet dat zo voor Pisco?) geweest waar we zagen we hoe ze Pisco maken en mochten we uiteraard ook lekker proeven.

Helaas voor ons was de tour alleen in het Spaans, Chileens Spaans. Na vier maanden Zuid-Amerika dachten we aardig wat Spaans te begrijpen maar hier in Chili is er geen touw aan vast te knopen. Ze spreken alles anders uit en praten super snel. Vanuit de Elqui vallei moesten we weer terug naar La Serena voor een nachtje om de bus naar de volgende bestemming te pakken. We hadden een leuk hostel vlakbij het busstation gevonden (wel zo makkelijk) en werden uitgenodigd om die avond met alle andere gasten van het hostel te barbecuen. Gezellig dachten we! We zouden om 7 uur boodschappen gaan doen en rond 9 uur, half 10 eten. Is voor ons al laat, maar oke. Long story short: we gingen om 23:15 eindelijk eten! De mensen die ons kennen weten dat wij niet heel gezellig zijn als we honger hebben... We waren niet meer zo leuk... Dus dat. Geen Chileense barbecues meer voor ons. Tenzij het voor lunch is, dan eet je waarschijnlijk om 6 uur.

Nu zijn we in Valparaíso, een waanzinnig mooie stad! De stad bestaat uit allemaal heuvels en bergjes dus veel trappetjes, smalle straatjes en weggetjes. Wat vooral heel bijzonder is: graffiti. De hele stad is een kunstwerk. De graffiti hier is geen lelijk Utrecht Centraal werk maar echte kunst. Gisteren hebben we een walking tour gedaan met een vrijwilligers organisatie en hebben we veel van de stad gezien. Valaparaíso is één van de leukste steden waar we geweest zijn. Veel leuke café's, restaurants, winkels, uitkijkpunten, straatjes etc. Echt een aanrader!

Tot nu toe is Chili fantastisch. Het land is heel anders dan de andere landen in Zuid-Amerika waar we tot nu toe geweest zijn. Het is veel moderner en hipper. Alle soorten landschappen kom je hier tegen, veel meer mensen spreken (thank god) Engels en ze zijn erg vriendelijk en behulpzaam. In andere landen (behalve Bolivia) ook wel maar het voelt hier anders. En van lekker weer genieten onder het genot van heerlijke Chileense wijn is ook geen straf!

Hasta luego!

Simone en Maikel